Paul Couter meets Bernd Coene Blues L'Archiduc Brussel (16-02-2020) reporter: Steven Kauffmann & photo credits: Anja Cleemput info club: L'Archiduc info band: Paul Couter - Bernd Coene © Rootsville 2020

Sheer bluespower, straight from the soul, heart and mind klonk het tijdens Dennis in de Archiduc, Brusselse Jazztempel par excellence, sinds 1985 onder de auspiciën van Mr JL Hennart en goed gevuld voor de stichter van TC Matic, en rechterhand van ene Arno Hintjens (die we een spoedig en zo volledig mogelijk herstel toewensen) tijdens het legendarische Tjens-Couter.

De inmiddels 71 jarig Paul had in de handen van Bernd Coene een eminente drummer meegebracht die net zoals Tony Joe White zijn mentor enkel op drums bijstond terwijl Paul Couter excelleerde op gitaar en zang met zijn gruizelige bariton. Hoogtepunten opnoemen heeft geen zin, want het was op het geniale af wat Mister Couter en zijn spitsbroeder wisten te brengen terwijl de storm buiten voortraasde. De meester droeg – veelbetekenend – een t-shirt van Jon Spencer en liet zich de pinten goed smaken terwijl hij quasi achteloos de ene uppercut na de andere uitdeelde op gitaar, zang en drums, jawel. “Beer or Icecream”, kneep de ambachtsman zonder plectrum Paco Di Luciagewijs uit zijn guitar. “Plus Jamais” had echo’s van Dutronc en een Stonesachtig riffje uit de Parijs Trianon meegebracht. “Can I ask you a question?” bleek van een deemoedige schoonheid en ook klassieker “Trouble in Mind” kende een ongekende diepgang in deze duo-formule.

De man had 3 keer voor Arno mogen spelen in de AB en had er duidelijk zin in, met een heerlijke slide in “You gotta move” en nog meer “profondeur” in “Hurt of the Dark”, heel instinctief en rudimentair, en daarmee net op het fenomenale af; schitterend. De psychedelica van een Ravi Shankar sijpelde vaak door in ’s man epische brouwels en de aanwezigen lieten zich dit en wat de toog verschafte dubbel en dik smaken.  “What she said” klonk of het vanuit de kelder van een Schotse pub kwam en ook “Shake the tree” in set twee, kreeg een vleug calypso en tintelend drumwerk mee. Het groovede als een JJ Cale met de demonische bezieling van een Jim White op kruidnagel in turbotmodus, ahum. De rafelige pubrock van “There’s always something” zette een kers op de taart maar het hoogtepunt moest nog komen. ..

Dit kwam er met de wederom grungy blues van “Looking for somebody”, met een snuifje Keith en wat White Stripes maar vooral tonnen Paul en Bernd.  Flarden van “Israelites” van Desmond Dekker deden ons uitgeleide naar “Told you about the birds”. Ik weet waar ik die mosterd moet halen, kopen die plaat als ze uitkomt, de sterren van de hemel schitterden zondag in de Dansaertstraat. Happy people alom during a storm ;-) Merci Bruxelles et JL et surtout Paul et B !!!